Vandaag wil ik graag schrijven over een boek wat ik net uit heb. En vervolgens wil ik dan mijn mening het interwebs op sturen, want ergens is dat ironisch.
The Circle van Dave Eggers gaat over Mae, een jonge vrouw van 24, die ik tijgerlijkertijd ontzettend herkenbaar en volkomen vreemd vind. Volgens mij heb ik tot 12 keer toe het boek weggelegd met een resolute 'NEE.'
Mae leeft in de Verenigde Staten, en krijgt via een oud huisgenootje een baan bij de Cirkel.
Het bedrijf is gesitueerd op een campus, en werknemers kunnen daar niet alleen werken, maar ook eten, uitgaan, dansjes doen en sporten. Dat dit allemaal op één locatie kan klinkt ongetwijfeld heerlijk, en ik heb zelf al heel vaak gedroomd van zo'n plaats om daadwerkelijk eens meer tijd over te houden voor lezen, schrijven en tijd doorbrengen met mensen om wie ik geef zonder dat ik niet toe kom aan slaap, eten, en studie.
Was het maar zo'n feest.
De Cirkel is een bedrijf wat social media stroomlijnt, samenvoegt en totalitair maakt in de loop van het boek. Ik bedoel, wanneer je niet eens meer in de overheid werkzaam kunt zijn zonder de gehele dag een camera te dragen die een livestream het interwebs op stuurt, mag ik wel spreken van totalitair, toch?
Binnen de Cirkel is 'sociaal doen' namelijk een online ervaring, waar het gaat om wiens social media account het populairst is, wie de meeste 'smiles' en 'zings' krijgt en geeft, en wie het meeste deelt over zijn of haar leven.
Als het goed is heb ik al eerder geschreven over hoe mensen schrijven over zichzelf, en dat dit een performance is, maar hoe voel je je wanneer je continu moet performen en niets meer gewoon voor jou is? Afgelopen weekend ben ik maar weinig naar buiten geweest, omdat ik boeken te lezen had en even behoefte had aan een grotere dosis privacy dan Mae doorheeft dat ze nodig heeft, in het boek.
Privacy is theft is een van de meest verontrustende, mij-uit-het-lood-slaande dingen die ik ooit heb gelezen, zeker binnen de context van dit boek. En sure, op zich is het leuk om een systeem te ontwerpen waarin mensen ervaringen kunnen delen met de rest van de mensheid omdat je zoontje vanwege medische meuk nooit in staat gaat zijn om deze ervaringen zelf te hebben, maar we hebben downtime nodig. We need to be able to choose to opt out. We zijn er niet voor gemaakt om altijd te pieken; dat resulteert vaker in depressie, burn-out of hartaanvallen dan in succes. (ik heb geen idee of dit daadwerkelijk statistisch aan te tonen is, maar het voelt alsof het klopt, en dit is niet een essay voor mijn studie maar mijn mening over een concept dat in dit boek is uitgewerkt.) Het is harteloos om van mensen te vragen dat ze altijd opperbest functioneren, altijd blij zijn, altijd optimaal omgaan met de tijd die hen gegeven is. Dat is niet hoe de wereld werkt. Het zou fijn zijn om altijd blij te zijn, denk ik, maar ik vind ook dat het nodig is om te kunnen huilen om alles wat er mis is in de wereld. Er zijn dingen waar we ons boos over mogen maken en dan kunnen we echt wel wat meer empathie voelen en wat langer stilstaan bij de processen die hebben geleid tot de kapotte dingen in onze wereld, in plaats van het sturen van een 'frown' of een 'dislike'.
Wat we wel kunnen doen? Geen idee, ik heb daar nog geen antwoord op. Ik weet ook niet helemaal wat mijn boodschap aan mijn trouwe publiek is, want dat moet ik blijkbaar ook allemaal uitgevogeld hebben voor ik een verhaal ga schrijven. Sowwie, dit boek heeft me licht uit mijn balans getrokken en opnieuw doen nadenken over hoe ik mijn online aanwezigheid manage. Ik beloof dat ik volgende keer blijere schrijfsels voor u heb, en u weet beter dan ik dat ik geen idee heb of ik me daar aan kan houden. Een poging wil ik wel doen, tien ook wel.
Liefs,
Hannah en RegenboogBig.
(RegenboogBig is mijn nieuwe mascotte, sidekick en knuffeltje. Ze is prachtig en super lief voor me ^-^)
Eggers, Dave. The Circle. San Francisco: McSweeney's, 2013.
ISBN: 978-0-385-35139-3
ps. Tijdens het schrijven van deze blogpost was ik voornamelijk veel groene thee met cranberry aan het drinken terwijl om me heen mensen aan het discussiëren waren over veganisme. Het was fijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten