Ik wilde het volgende u niet onthouden, maar door drukte is B tegenwoordig niet 9 weken oud, maar al weer 16 weken. Ik heb haar ook al een tijdje niet gezien, omdat mijn studie weer begonnen is en ik dus weer kniediep in artikelen, boeken en aantekeningen zit ^-^
Zoals in mijn vorige post te lezen was ben ik tegenwoordig voor een pup aan het zorgen. Het is een meisje, ze is net negen weken oud, en is een bruin-bonte friese stabij. Ik kan niet anders dan toegeven dat ik stapelverliefd ben. (Ook viel te lezen dat ik oprecht heel weinig weet van hondenbabyunits, dus als ik hier ergens iets beschrijf wat niet klopt met jouw idee van hoe een pup opvoeden werkt, alvast mijn excuses :) )
Alsof het nog niet genoeg is dat ze ontzettend goed is in mij op de voet volgen, heeft ze ook ontzettend vaak zin om bij mij op schoot te liggen of in het gras naast mij te liggen slaapjes doen. Als ik buiten de was ophang, vindt ze dat heel interessant, al geeft het een gek geluidje wanneer ik een handdoek uitsla. Wanneer ze mee wil doen en met het wasgoed gaat spelen, is eigenlijk een simpele 'los!' genoeg om haar te laten weten dat ik dat niet zo'n geweldig plan vind. Het is een super relaxte hond, wel, iig bij mij in de buurt. Bij de rest kan ze wat uitbundiger spelen, ik heb geen idee waarom ze bij mij meestal zo chill is.
Ze heeft inmiddels ook al kennisgemaakt met het grote grijze gevaarte dat de stofzuiger heet, wat aardig okee leek te gaan. Ik kwam niet al te dicht bij haar met de Noo-Noo, want dat schijnt weinig goed te werken bij babyunits van zowel menspersonen als honden. Inmiddels is ze net over de vier kilo, en beginnen haar blauwe ogen groener te worden (bij mensenbabyunits schijnt het ook zo te zijn dat iedereen geboren wordt met blauwe ogen, omdat het pigment later pas gemaakt wordt. Was blauw niet ook een gekke kleur die weinig voorkomt in de natuur juist omdat het een gebrek aan pigment is? Hannah stopt nu met ratelen :) )
Inmiddels is ze zeker de 8 kilo al voorbij en zijn haar ogen ongeveer drie kleuren tegelijk (ik mis hier de emoticon met de hartjesogen). Ze heeft een bijtfase gehad, blijkbaar begon ze wat vroeg met wisselen. Ik had geen idee dat ik zoveel geduld had, maar ik had dan ook een box/benchcombo waar ik haar in kon zetten als ik even klaar was met bijtspeeltje spelen. Als ik thuisthuis ben mag ze 's avonds op mijn schoot (waar ze niet helemaal meer op past dus we moeten ons gaan aanpassen) in slaap vallen, wat ze ontzettend fijn schijnt te vinden.
Halverwege de eerste studieweek kan ik nu alvast weer zeggen dat ik het gezellig druk heb. Ik hoef slechts twee boeken te lezen voor volgende week, gecombineerd met een paar artikelen -.-'
Ik geef toe, dit zou allemaal een stuk vervelender zijn als ik niet zulke ontzettend fijne boeken had gehad om te lezen, want Why History Matters van John Tosh is waarlijk fantastisch. Zijn stelling is ongeveer dat we op school niet die stomme feitenkennis in ons hoofd moeten rammen, maar moeten leren waarom het nuttig is om verder te zoeken, breder te kijken, en met een open mind te luisteren. Ik bedoel, aan mensen uitleggen waarom ik Geschiedenis studeer is ongeveer net zo makkelijk als het uitleggen van de kleur rood aan mensen die het nog nooit gezien hebben. 'Waarom zou je, dat is toch allemaal al geweest?' 'Poeh, ik zou het niet kunnen hoor, al die jaartallen onthouden.' 'En wat voor vooruitzichten heb je daarmee dan? Wordt je docent of... wacht kan je eigenlijk iets anders doen?'
Bij deze dus een kort antwoord op bovenstaande standaardopmerkingen.
De eerste is een symptoom van het permanente heden waar wij individualistische vooruitgangsdenkers in leven. Maar das niet hoe samenlevingen over de hele wereld altijd naar de toekomst hebben gekeken, en die realisatie kan waardevol zijn omdat het aannemen van een ander perspectief creatievere oplossingen kan geven voor onze hedendaagse problemen. Het is eng hoeveel beleidsmaatregelen wordt aangenomen zonder enig idee welke factoren allemaal mee hebben gespeeld in het ontstaan van het probleem wat opgelost zou moeten worden door said beleid.
Ik ken heel weinig jaartallen en vind over het algemeen mijn hoofd daar niet zo'n goede opslagplaats voor. Ik denk liever na over identiteitstheorie, constructivisme, literatuur, poëzie (ja Didi, je hebt me aangestoken. Neuh, daar hoef je geen sorry voor te zeggen. Je bent prachtig.) en wat ik eens voor mezelf zal koken vanavond. Er staan legio saaits op het prachtige interwebs waar je op kan zoeken hoeveel Nederlands-Engelse oorlogen er zijn geweest en wanneer België zich afscheidde van Nederland. Wikipedia kan je ongeveer vertellen waarom de meeste dingen gebeurd zijn, en ik steek nogal veel uurtjes in het uitdiepen waarom een zeer specifiek dingetje gebeurd is of hoe een bepaald dingetje veranderd is in de tijd. Ik weet niet alles over alles, en heb de wijsheid niet in pacht.
En och, straksjes heb ik een academisch werk- en denkniveau, schijnt. Ik ben nu nog fulltime aan het studeren, ik vind nauwelijks tijd voor deze blog, laat staan voor nadenken over later. Wel reflecteert mijn curriculumkeuze aardig dat ik me richting cultuur ontwikkel (ook al is er niet zoiets als strict politieke of strict economische geschiedenis) dus het zou misschien tof zijn om die kant op een stage te zoeken voor het volgende semester.
Omdat ik weet hoe dit de vorige keer ging ga ik niet beloven binnenkort te bloggen, wel kan ik zeggen dat ik nog een aantal prachtige boeken heb gelezen waar ik graag over zou willen schrijven :3
Liefs,
Hannah
p.s. Het is superwarm in de kantine van mijn universiteit, dus ik was water aan het drinken en worteltjes aan het eten tijdens het typselen van deze blogpost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten