Please don't close the Circle.

Vandaag wil ik graag schrijven over een boek wat ik net uit heb. En vervolgens wil ik dan mijn mening het interwebs op sturen, want ergens is dat ironisch.

The Circle van Dave Eggers gaat over Mae, een jonge vrouw van 24, die ik tijgerlijkertijd ontzettend herkenbaar en volkomen vreemd vind. Volgens mij heb ik tot 12 keer toe het boek weggelegd met een resolute 'NEE.'

Mae leeft in de Verenigde Staten, en krijgt via een oud huisgenootje een baan bij de Cirkel.

Het bedrijf is gesitueerd op een campus, en werknemers kunnen daar niet alleen werken, maar ook eten, uitgaan, dansjes doen en sporten. Dat dit allemaal op één locatie kan klinkt ongetwijfeld heerlijk, en ik heb zelf al heel vaak gedroomd van zo'n plaats om daadwerkelijk eens meer tijd over te houden voor lezen, schrijven en tijd doorbrengen met mensen om wie ik geef zonder dat ik niet toe kom aan slaap, eten, en studie.

Was het maar zo'n feest.

Puppy, wasgoed en stofzuigers: wat er gebeurt wanneer je wel schrijft maar niet publiceert.

Ik wilde het volgende u niet onthouden, maar door drukte is B tegenwoordig niet 9 weken oud, maar al weer 16 weken. Ik heb haar ook al een tijdje niet gezien, omdat mijn studie weer begonnen is en ik dus weer kniediep in artikelen, boeken en aantekeningen zit ^-^

Zoals in mijn vorige post te lezen was ben ik tegenwoordig voor een pup aan het zorgen. Het is een meisje, ze is net negen weken oud, en is een bruin-bonte friese stabij. Ik kan niet anders dan toegeven dat ik stapelverliefd ben. (Ook viel te lezen dat ik oprecht heel weinig weet van hondenbabyunits, dus als ik hier ergens iets beschrijf wat niet klopt met jouw idee van hoe een pup opvoeden werkt, alvast mijn excuses :) )

Crisis, imperfectie en de kunst van het loslaten.

Deze post gaat niet over boeken, over mijn studie, of over zingen. Sorry. Also, mijn many spijts voor de dramatische titel, daar had ik even zin in. Het voelt zo. Also, taal is all over the place.

For some reason is dit een fijne kleur om in te schrijven. Ik voelde de blogpostschrijfkriebels al een tijdje, maar nu dan toch echt maar, want er is weer eens iets gebeurd. Ik was blij aan het bijkomen van deadlines en stress in mijn blije studentenstadje Groningen toen ik dinsdagavond/woensdagochtend (het was half vier) een appje kreeg. Gelukkig had het universum me gezegend met een goede vriend in de buurt die nog wakker was, die direct bereid was om mij naar thuisthuis te brengen. Want, get this, mijn ouders hebben een puppy ^-^

Maar ja, als een van je ouders in het ziekenhuis komt te liggen en voorlopig nog even moet revalideren gaat dat opvoeden van een pup in combinatie met een laatste week werk en paar dagen school toch wel moeizaam. Enter Hannah. 

Tussendoorsige update ^-^

'It', in dit geval, is de jeuk in mijn handen die wil dat ik het bloggen weer oppak.
Vogelvluchtsige update: Ik woon weer in Groningen; ik ben nog steeds aan het fitnessen, maar inmiddels ook hier; ik ben niet langer Commissaris Extern van Bathroom, hoewel ik er nog steeds zing; ik ben inmiddels wat actiever op de studentenvereniging.

In deze mythe die kerstvakantie heet ben ik voornamelijk bezig met het herschrijven van mijn scriptie, die eng groot is (30 pagina's) en gaat over de verschillende manieren waarop voormalige first ladies van de Verenigde Staten hun autobiografische werken vormgegeven hebben, geplaatst in de respectievelijke specifieke historische contexten van de administraties van Carter, Reagan en Clinton. (Clinton iets minder, das mijn vertrekpunt en eindpunt, maar niet waar mijn focus op ligt)

In dit proces heb ik dus enorm veel gelezen, maar erg weinig tijd gehad om voor de lol te lezen. Wel heb ik een fijn boek gelezen in de zomer, dat me aangreep.  Ik heb er hier nog niet over geschreven, dus bij deze.

Griet op de Beeck - Vele hemels boven de zevende

Het mysterie dat de Verenigde Staten heet.

Ik begon dit te schrijven in begin februari, daarom is de chronologie wat vreemd. Wilde het toch wel publiceren, want is cool. 


De laatste tijd heb ik het vrij druk gehad. Studie is weer bezig (ik had daadwerkelijk een weekje vakantie dit jaar), ik woon weer door de week in Groningen, ik ben weer druk bezig met alle sociale dingsels die weer beginnen.

Dat weekje vakantie was heerlijk, ik ben in drie dagen tijd alle stadia (verbazing, verwarring, vrolijkheid, verveeldheid, verse moed) doorgelopen. Ik heb een paar dagen serie gekeken (Leverage is zo ontzettend tof. Echt. Donders.), pilates weer opgepakt (en inmiddels doe ik dat nog maar 1-2 keer per week, want ik ben lui), en feestjes gevierd. Want ik was ervan overtuigd dat ik vergeten was hoe dat moest.

Verder zit ik nu hele dagen in de UB te pogen teksten op tijd gelezen en samengevat te hebben om docenten niet te boos te maken, bereid ik me oprecht idioot goed voor op colleges omdat ik a) een goede indruk wil achterlaten, b) mezelf hierin eindelijk eens iets serieuzer neem en c) het is zo leuk.. ;)

Boefjes, koekjes en muziek

Ik ben een boefje. Sorry B ;)

Ik heb al ruim twee maanden niet meer geschreven, en nu mijn handen beginnen te jeuken merk ik weer hoe fijn dit is. Het is best wel een beetje druk geweest de afgelopen tijd, nu ik twee onderzoekscolleges volg waarvoor ik veel moest lezen en leren en laten. (sorry, er was een mogelijkheid tot aliteratie ;) )

Daarbij komt dat een van de onderwerpen waar ik me in verdiept heb de laatste tijd over 'levensverhalen' gaat: de manier waarop auteurs hun persoonlijkheid en identiteit naar voren brengen in een geschreven narratief.
Donders mooi natuurlijk, maar het doet wel twijfelen aan de manieren waarop ik begrip probeer te vinden voor mezelf. Bloggen is namelijk volgens deze definitie ook een vorm van zelf-schrijven, net als tweeten, liken, pinnen en al dat soort gedocumenteerde uitingen van zelf/persoonlijkheid.

Valeriaan, kamille en lavendel

Ik ben toch nog een serie vergeten in de laatste blogpost over boeken. Namelijk, alles wat ik bij elkaar kan rapen uit het werk van Sir Arthur Conan Doyle over Sherlock Holmes.

Op het moment ben ik aan het studeren voor een tentamen Geschiedsfilosofie. Dit gaat over waarom historici doen wat ze doen op de manier waarop ze het doen. Super heerlijk fantastisch geweldig vak. Hierdoor krijg ik weer zin in mijn studie, in mijn essays, onderzoek, dansjes en thee.
Voor het tweede college werd een artikel van Carlo Ginzburg voorgeschreven: Clues: Roots of a Scientific Paradigm.* Dit gaat over de overeenkomsten in methodologie van Freud, Morelli** en Holmes. Ik bedacht me dat ik nog nooit de oorspronkelijke werken had gelezen, ook al was ik al verslingerd aan de tv-series Elementary en Sherlock.

Het ding aan Sherlock Holmes is dat hij een van de eerste crime-karakters is die deductie en abductie gebruikt om tot zijn conclusie te komen. Das hip, en waarom ik het in de eerste plaats ging lezen. Verder vind ik de schrijfstijl heerlijk en vind ik Watson erg grappig. Op dit moment heb ik de 4 eerste boeken en anderhalve collectie short stories gelezen, en de short stories bevallen me iets beter omdat ze sneller to the point komen. Gelukkig zijn daar erg veel van geschreven, dus ik kan nog even vooruit. Yay!


Oeps, dat was hem al weer voor vandaag.
Liefs, Hannah

Ps: Jep, slaap lekker thee is fijn. Pilates is ook nog steeds een ding, spierpijn is vandaag groot omdat ik net ziek ben geweest en gisteren misschien wat over the top ging. Net als vandaag. Oepsie.


* (gepubliceerd in Theory and Society, Vol. 7, No. 3 (Mei 1979), 273-288)
** De eerste kunst-slimme-persoon die bedacht dat vervalsers het meest letten op de meest karakteristieke aspecten van een schilderij. Hij pleitte voor het letten op de oorlelletjes en vingernagels en dat soort dingen, waardoor een boel werken ineens toegeschreven zouden moeten zijn aan een andere schilder.\