After-dinner dip

De laatste dagen van het jaar zijn weer aanwezig.  Buiten is meer grijs dan bruin, de 5 trosjes rode bessen zijn een welkome afwisseling. De schapen (die achter het huis rond huppelden vorige week) zijn weer weg, waarschijnlijk een stukje naar links verhuisd.

Ik heb best wel veel last van een na de kerst dipje. Ik hoef even niemand meer te zien, voel me opperbest in mijn uppie en spring supersnel op de kast (en das niet het beste moment voor blootstelling aan vuurwerk :( ) als ik eigenlijk gezellig zou moeten doen en dat soort dingen. Ik ben nog steeds veel kaneel aan het eten (want yum) maar probeer wel weer de warme chocolademelk te laten staan (want hello sugarcrash).

Er zijn net zonnepanelen geïnstalleerd in dit huis, waardoor 'de ketel' het niet meer deed. Het resultaat is dat het koud is, dat de douche koud was, en dat mijn handen paarse vormen beginnen aan te nemen. (Nope, dat is geen Nederlandse zin.) Vanochtend ben ik dapper weer begonnen aan leren voor mijn tentamen (die plaatsvindt op de 23e) maar volgens Toggl heb ik mij daar slechts 11 minuten mee gebezigd eer ik andere dingen vond die ik aandacht wilde geven. Onder andere meditatie, yoga en ayurvedische principsels zoals welk 'type' mens je bent.

Ook vroeg opstaan zit er al bijna weer in, na het 4 kerstdagen lang erg laat gemaakt te hebben (want ja, je ziet iedereen weer, enzo..) Hier dus het uitzicht vanaf ons huis. Dat superdunne lichtgroene streepje is stiekem een meter of 10 breed, en het dunne boompje staat daar in het midden. Dat is het veldje waar de schaapjes hebben rondgehuppeld.

Ik ben blijkbaar het type dat altijd door blijft huppelen, wat niet altijd even bevorderlijk is voor je dagelijkse stukkie rust. Als ik het aantal vergelijkingen tussen mijn energieniveau en een duracell konijntje tel, zijn mensen het daarmee eens. Als je nou denkt: 'oh wat tof, altijd energie, lijkt mij ook wel wat' - das niet hoe dit werkt. Van meer dan 1 kop koffie per dag word ik jittery. Ik heb extreem veel moeite met aarden, loslaten en niets doen. Ik kan(kon) geen nee zeggen. Als ik niet altijd wat te doen had, moest ik tijd met mezelf door gaan brengen (the horror!)
Wat ik de afgelopen maanden aan het doen ben geweest (structuur, regelmaat, rust, ruimte) is blijkbaar best wel heel erg donders goed voor mijn type mens. Mediteren schijnt ook een goed idee te zijn, maar dat durf ik nog niet aan. Ik word vrij snel gefrustreerd als de opdracht is 'denk nergens meer aan'.. mijn hoofd gaat dan in koor 'niets, niets, niets, nergens, niets, niets' zingen bij gebrek aan beter plan. Maar Pilates en af en toe Yoga (ik begon met een 30 dagen uitdaging ding, maar ik doe die yoga na mijn reguliere pilates workout en dan heb ik echt al heel erg genoeg buikspieroefeningen gedaan dankjewel.) zijn toch wel fijne aardende hoofd-uitzettende bezigheden.

Verder houd ik me bezig met vraagstukken zoals in hoeverre mensen weigeren andere talen te leren uit angst hun eigen identiteit kwijt te raken of te besmetten (Babel maar dan andersom), hoe veel pilates ik kan doen voor ik stukga (steeds meer ^-^) en hoe hoog een labrador kan springen (een man+zoon zijn hun hond aan het uitlaten, op said veldje).  Ook vraag ik me af of ik mee moet gaan doen met de 30 dagen buikchallenge van blogilates, maar ik denk dat ik daar gewoon heel hard van ga huilen.

We kunnen natuurlijk samen aan een uitdaging gaan beginnen (nu toch iedereen bezig is met goede voornemens opstellen), heeft iemand een idee?

Ik doe mee als jij ook mee doet ^-^

Liefs, Hannah

Ps: zou er een meditatiechallenge zijn?
Pss: Lapsang Souchong, fyi :)

Pepernoten en gemberthee.

Het is weer de tijd van het jaar dat mijn gewrichten pijn gaan doen, dat ik niet meer naar buiten wil en alleen nog pepernoten wil eten.

De blaadjes zijn inmiddels zo'n beetje al hun blaadjes kwijt, 's ochtends glinstert het gras als je naar de bushalte loopt. Mensen worden ongeduriger en raken steeds sneller gestresst. De deadlines stapelen zich op, er is ieder weekend wel weer een familieverplichting en van al dat blij en aardig doen raak je aardig uitgeput.


December.

Alleen zijn met Ayurveda Vatawala theemix

Hoewel essayschrijven best een okee ding is om te doen, is het soms makkelijk om te vergeten dat je ook nog tijd in je upseltje door moet brengen zonder dat je je blijft concentreren op je werk.

Ik vergeet constant dat ik ook nog tijd in mijn upseltje door moet brengen. Zo ook deze week, dus dat levert weer spanningen op. Yay.

Van Hongarije naar the South

Als mensen zich gaan afvragen of je nog leeft, of als je 18 meldingen binnenkrijgt op fb als je er weer eens op kijkt, weet je dat je minder tijd verspilt aan social media. Helaas ben ik dol op 2048 (highscore van 1186108 punten and counting, hoogste tegeltje is 65536) en freecell, dus ik heb niet het idee dat ik er nou meer tijd aan overhoud.

Maar goed, ik heb zin om te schrijven. Mijn tablet is over naar een nieuwe versie van Android, deze heet 5.0 Lollipop. Het is even wennen, ik vind het wat lijken op apple in sommige dingen. Het is wel een stuk gestroomlijnder dan wat ik had, dus dat is best okee. Het is heel opmerkelijk om te zien welke apps ineens een nieuwe opmaak hebben, vaak zijn het de apps waarvan ik dat niet had verwacht. Oh en over apps gesproken, Vriendlief raadde me Toggl aan, het is fantastisch. Te gebruiken op desktop (of online) en mobiele devices kun je binnen allerlei categorieen en projecten registreren waar je tijd aan opgaat. Je kunt net zo streng voor jezelf zijn als je wilt, wat best gaaf is als je precies wilt weten hoe lang je nu echt bezig bent met bepaalde dingen :)

Ik vind het supercool hoe de bomen die ik vanuit mijn kamer kan zien hun blad beginnen te verliezen. Sommigen zijn al kaal, anderen zijn nog groen. De meeste zitten nu in die fase van groen/gele blaadjes, oranje/rode blaadjes of helemaal bruine blaadjes. Such pretty :) Het is mooi om te zien hoe de wereld haar gang wel gaat, of je nu meedoet of niet. Ik was vergeten hoe fijn het is om alleen te zijn, hoe stil dat kan zijn. Herfst word wel gezien als een periode van afbraak en sterfte, maar voor mij is dit de tijd van potjes thee en chocolade, warme truien en sloffen, Starbucks en veganistische taart.
Starbucks? Echt? Jup, wel als het buiten koud is. Dan hebben ze namelijk siropen die sexier zijn dan 'hazelnoot' of 'vanille' en dan doen ze allerlei gekke dingen zoals pumpkin spice (goddelijk!) of gingerbread (echt heel lekker), maar ontdek je ook bij de koffiecounter in het Academiegebouw ineens Butterscotch siroop voor in de koffie. En daar word ik heeeeeel blij van ^-^
Verder denk ik wel dat ik in deze periode wat meer rust neem, wat meer afstand van de hectiek (Ja natuurlijk grapjas, je zit overstrekt thuis.) en wat meer tijd voor introspectie. De lucht wordt vaker grijs en somber en ik vraag mij wel eens af waarom we allemaal vinden dat ons leven significant is. Stiekem zijn we maar hele kleine wezentjes op een best kleine aardbol in een zonnestelsel in een gigantisch heelal. 
Dat ik al mijn tentamens haal is hip (en de eerste keer in tijden) maar dat doet verder toch niet zo heel veel? Wat heb ik nou helemaal bereikt met het halen van deze tentamens? Ik heb een zoveelste van mijn diploma dichterbij mijn bereik gemaakt, er zijn punten bijgeschreven, ik weet weer wat meer. Maar in het grote plan der dingen is dit maar een heeeel klein tandje op een tandwiel in een machine die ook zonder mij wel verder draait. Ik weet niet of dit de beste koers voor me is, maar ik heb het uitgezet dus ik volg het wel, want 'vroeger hannah' was vast wel vrij slim. En dacht vast wel na over de toekomst, over hoe moeilijk het zou zijn om te kiezen tussen vrijwilligerswerk en een baan en studie en sociaal leven, en 'vroeger hannah' had er vertrouwen in dat ik dat allemaal wel zou kunnen.
'Nu hannah' leeft veel minder per ongeluk, en veel meer volgens plan. Nu is dat saai, en ik vind dat ook echt niet altijd even leuk, maar het is wel makkelijk, stressarmer, en productiever. Stiekem heb ik gewoon mezelf omgekocht met de belofte van vrije weekenden, vakantie rond kerst, vakantie eind januari, enzovoort. En eigenlijk, ook al feest ik bijna niet meer, mis ik het niet zo heel erg. Ik zie mensen een stuk minder, maar doordat ik helemaal blij mezelf kan zijn nu, en genoeg tijd heb om op te laden, zorgt er wel voor dat ik het een stuk leuker vind om mensen te zien :) Also, dansjes.

Dat ik weer een blog schrijft heeft natuurlijk te maken met het feit dat ik weer aan het schrijven ben. Ik heb dit al eerder gezegd, maar ik ben nu bezig met het essay over de films. De opzet heb ik alleen wat veranderd om het onderwerp behapbaarder te maken. Want nomnom :P
Ik heb al eens eerder een essay geschreven over de cultuur van het zuiden van de Verenigde Staten (grofweg alles tussen Texas en Virginia, behalve Florida) en het onderwerp trekt me heel erg. Het is natuurlijk wat groter dan Friesland, maar 'het hoge noorden' van Nederland heeft wel een soortgelijke functie binnen het land als het zuiden in de VS. En nu zal dat met alle Nederlandse regio's wel zo zijn, en is deze keuze voor juist het Zuiden (en niet het westen of noordoosten) ontoevallig aangezien mijn docent van toendertijd helemaal in de politieke cultuur in het Zuiden zit, maar ik vind het toch maar een mooi onderwerp.

Dansjes en dropjes,
Hannah

Chocolade en het communisme

Vanochtend dacht ik nog goh, wat is mijn hoofd lekker rustig de laatste tijd.
Inmiddels wordt ik knettergek, want ik heb te veel te doen en weet niet waar ik moet beginnen en heb geen rust in mijn hoofd en vandaar dit schrijfseltje.

Chloor en kersenstokjes

Yay, gisteren is de 2000m zwemselen gehaald!

Stiekem is dat niet zo moeilijk, maar he, ik moet toch ergens eem zeggen dat ik daar blij mee/trots op ben.

Please pass the cinnamon ^-^

Kaneel is super lekker.

En nee, ik heb nog nooit de cinnamon challenge gedaan. Ben ik ook niet van plan. Maar tegen kaneelsnoepjes zeg ik voorlopig geen nee meer.

Rooibos Chai

Het blijkt niet zo'n goed idee te zijn te gaan bloggen als je jezelf verplicht gaat voelen blogposts te publiceren.

Sterrenmix en zoethout

Poef! en toen waren de tentamens voorbij.

Oh wat fijn, zoveel vrije tijd, yay! Nu gaat Hannah vast veel meer boeken lezen en eindelijk daarover kletsen!

Nope.

Want dat de tentamens voorbij zijn, betekent doodleuk dat ik nu tien uur per dag in de boeken moet gaan zitten en er ook nog wat over moet schrijven. Ditmaal in de vorm van het afmaken van een portfolio, het schrijven van een inleiding en het schrijven van een essay. Ja, over 3 totaal verschillende onderwerpen. Joepie.

Waar ik wel naar aan het luisteren ben de laatste tijd zijn hippe opnames van lectures gegeven door Deepak Chopra. Daardoor ben ik nog niet helemaal de weg kwijt nu. Geweldig, geniaal, mijn hoofd wordt er stil van. Yay!

Letters en liefs,

Warrige wol

Vandaag ben ik gaan wandelen met een boel mensen van de PKN hier, vanuit het 'meer dan lopen alleen' initiatief.

Kampvuur in je kopje, of Lapsang Souchong

Er zijn niet veel koffie en thee zaakjes in de Groninger binnenstad waar je veganistische taart kunt eten. Een aantal weken geleden ontdekte ik, toen ik met mijn zusje door de stad wandelde, een nieuw zaakje: Bij Britta.

Weerstand en Kamille

Hier links (nee wacht, de andere links) zie je een vertaal-tooltje. Als je even fijn wil lachen en mij voor knettergek uit wilt maken: lees dit in het Engels. Het is hilarisch.

Thee en Tekst - 3

Gelukkig zijn de tentamenzenuwen nu eventjes voorbij. Overmorgen heb ik de volgende, dus morgen komen ze waarschijnlijk weer terug, maar dat is van later zorg.

Thee en tekst - 2

Wat men leert van het leren van tentamens. (of, wat ik leer van het leren van tentamens)

Thee en tekst - 1

Omdat ik altijd begin te lezen (en te schrijven) in de vijfde versnelling, leg ik hier maar eens even wat uit.

How Should a Person Be? deel 1

Heti, Sheila. How Should a Person Be? : a novel from life. New York: Henry Holt and Company, 2012.

Op dit soort momenten ben ik erg blij dat ik voor mijn opleiding heb moeten leren hoe ik titels moet noteren zodat iedereen precies kan vinden welk boek ik onder mijn neus heb. Normaal ga ik bij een boek na wat belangrijke mensen ervan vonden, hoe vaak het gequote is en hoe lang het al een standaardwerk is in de historiografie rond het onderwerp. Jawel.